مقایسه توپوگرافی تنگی قلمروکاروتید در بیماران سکته مغزی با دو نژاد آمریکای شمالی و ایرانی

مقدمه: تنگی آترواسکلروتیک شریان کاروتید و شاخه های آن شایع ترین علت سکته مغزی می باشد. مطالعات قبلی نشان داده که در نژادهای آفریقایی و خاور دور تنگی شریانهای داخل جمجمه ای شایع تر است. روش بررسی: این مطالعه از نوع بالینی و به روش آینده نگر بر روی دو گروه 304 نفری از سالمندان بستری در بیمارستان مکنزی کانادا که مبتلا به آنفارکت مغزی در قلمرو کاروتید بودند و سپس همان تعداد بیمار سالمند با نسبت جنسی مشابه بستری در بیمارستان ولیعصر ایران طی سالهای 1383-1381 از نظر تنگی آترواسکلروتیک کاروتید به صورت دومرکزی و آینده نگر بررسی شدند. تشخیص آنفارکت مغزی در قلمرو کاروتید در دو مرکز توسط نورولوژیست عروقی بوده و در تمامی بیماران داپلر کاروتید و ترانس کرانیال به روش استاندارد توسط یک نفر نوروسونولوژیست انجام گرفت. تست دقیق فیشر برای تحلیل آماری به کار رفته و pvalue کمتر از5 0/0 معنی دار تلقی شد. نتایج: در گروه بیماران ایرانی 71 نفر (3/23 %) و در گروه بیماران آمریکای شمالی 83 نفر (3/27%) تنگی شریان کاروتید داخلی در ناحیه گردن را داشتند که تفاوت فراوانی نسبی آن معنی دار نمی باشد(p=0.305, df=1). تنگی شدید بییشتر یا مساوی 70 % در 14 بیمار ایرانی( 6/ 4%) و 23 بیمار آمریکای شمالی (5/7%) یافت شد که تفاوت توزیع فراوانی آن معنی دار نیست(p=0.174, df=1). در گروه بیماران ایرانی 14 نفر (6/4%) و در گروه بیماران آمریکای شمالی نیز 5 نفر (6/1%) تنگی شاخه های داخل جمجمه ای قلمرو عروقی کاروتید را داشتند که تفاوت آن معنی دار است ((p=0.038, df=1. تنگی توأم شاخه های داخل و خارج جمجمه ای قلمرو کاروتید نیز در دو بیمار ایرانی و 1 بیمار آمریکای شمالی مشاهده شد. نتیجه گیری: تنگی آترواسکلروتیک شاخه های داخل جمجمه ای قلمرو شریان کاروتید در افراد ایرانی، فراوانی بیشتری از ساکنان آمریکای شمالی دارد.